ដោយ ម៉ម មុនីរតន៍
2012-06-17
ក្រោយពីការបណ្ដេញចេញពីបុរីកីឡា ធ្វើឡើងដោយក្រុមហ៊ុន ផាន អ៊ីម៉ិច កាលពីថ្ងៃទី៣ ខែមករា ឆ្នាំ២០១២។ ប្រជាពលរដ្ឋប្រមាណ ៣៤គ្រួសារ ក្នុងចំណោមជាង ១០០គ្រួសារដែលបន្តរស់នៅក្រោមតង់រកេតរកូត ស្ថិតនៅខាងលិចភ្នំឧត្តុង្គ ក្នុងភូមិស្រះពោធិ៍ ឃុំផ្សារដែក ស្រុកពញាឮ ខេត្តកណ្ដាល។
៨-មករា-២០១២៖ អតីតអ្នករស់នៅបុរីកីឡា មកតាំងទីលំនៅថ្មី នៅឃុំភ្នំបាត ស្រុកពញាឮ ខេត្តកណ្ដាល បន្ទាប់ពីត្រូវអាជ្ញាធរក្រុងភ្នំពេញ ប្រើហិង្សាបណ្ដេញចេញពីលំនៅ កាលពីថ្ងៃទី៣ ខែមករា ឆ្នាំ២០១២។
ពលរដ្ឋបានត្អូញត្អែរថា ពួកគេមានការលំបាកយ៉ាងខ្លាំង ដោយខ្វះអាហារហូបចុក និងសម្ភារៈប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃ ដូចជាតង់សម្រាប់ធ្វើជាជម្រកជាដើមមិនគ្រប់គ្រាន់ ព្រោះរដូវកាលនេះ គឺកៀកនឹងរដូវវស្សាថែមទៀតផង។
បញ្ហានេះត្រូវបានអង្គការសង្គមស៊ីវិលប៉ាន់ប្រមាណថា ពលរដ្ឋដែលរងគ្រោះទាំងនេះត្រូវចំណាយពេលដើម្បីស្ដារសម្បទាឡើងវិញ យ៉ាងហោចណាស់ក៏ ២ឆ្នាំទៀតដែរ។
លោក អ៊ុំ អារុណ៖ «ចំណុចសំខាន់របស់ខ្ញុំ គឺចង់ឲ្យក្រុមហ៊ុនហ្នឹង ដែលបញ្ជូនគ្នាមក៍ មកដោះស្រាយឲ្យហ្មងទៅ ហើយបើថាមិនបានទេ ប្រាប់ថាមិនបានឲ្យគ្នានៅរង់ចាំ...»។
ក្រុមអតីតអ្នកបុរីកីឡាប្រាថ្នាចង់បានការពន្លឿនដំណោះស្រាយ នូវគោលនយោបាយផ្តល់ប្លង់ដីមួយ ដ៏ឆាប់តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន ដូចអ្វីដែលក្រុមហ៊ុន ផានអ៊ីម៉ិច ធ្លាប់សន្យាជាមួយនឹងពលរដ្ឋនៅមុនការបណ្ដេញចេញពីបុរីកីឡា កាលពីថ្ងៃទី៣ ខែមករា ឆ្នាំ២០១២ ថានឹងផ្តល់ប្លង់កម្មសិទ្ធិដីធ្លី ទៅតាមការទាមទាររបស់ពលរដ្ឋ នៅពេលណាដែលពួកគេព្រមចាកចេញពីប្លុកបុរីកីឡានោះ។
បើទោះជាបែបនេះក្តី លោក អ៊ុំ អារុណ បានរៀបរាប់ថា តែចាប់តាំងពីក្រុមហ៊ុន ផានអ៊ីម៉ិច របស់លោកស្រី ស៊ុយ សុផាន បណ្ដេញពលរដ្ឋចេញតាមគោលបំណងហើយនោះ អ៊ុំ អារុណ ឲ្យដឹងថា ក្រុមហ៊ុននេះហាក់មិនខ្វាយខ្វល់ចំពោះការសន្យារបស់ខ្លួន ពោលគឺទុកឲ្យពលរដ្ឋរស់ទាំងទុក្ខវេទនារហូតមកដល់ពេលបច្ចុប្បន្ន នេះ។
លោក អ៊ុំ អារុណ៖ «មក៍ពីដំបូងហ្នឹង គាត់ថា គាត់ចែកដីឲ្យនៅហ្នឹង គេនឹងផ្តល់ស្បៀង ហើយនិងថវិកាខ្លះៗ។ ប៉ុន្តែដល់ពេលក្រោយមក ដល់គាត់អត់មានចែកដីឲ្យផង ថានៅរង់ចាំ ហើយបើនិយាយពីផលលំបាកវិញ គឺលំបាកខ្លាំងណាស់បង ពេលដែលខ្យល់មកហ្នឹង យើងមានតែតង់ហើយអាខ្យល់ហ្នឹងនៅពេលដែលមកហ្នឹង វាប៉ើង ហើយទឹកភ្លៀងមកគ្មានកន្លែងឲ្យកូនដេក»។
ភ្ជាប់ទៅនឹងបញ្ហានេះ លោក ទូច ខន ដែលត្រូវគេដឹងថា ជាតំណាងអតីតអ្នកបុរីកីឡា លោកមានប្រសាសន៍នៅថ្ងៃទី១៥ ខែមិថុនា ថា ក្រៅពីការរស់នៅក្រោមតង់ដែលប្រឈមមុខទៅនឹងខ្យល់ព្យុះ និងរដូវភ្លៀងផង លោកថា លើសពីនេះពលរដ្ឋកំពុងតែជួបបញ្ហាមួយចំនួន ដូចជាខ្វះស្បៀងអាហារសម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ប្រចាំថ្ងៃ ដោយសារពលរដ្ឋដែលមានកម្លាំងគ្រប់គ្រាន់ ពុំអាចចេញទៅរកការងារធ្វើបាន ព្រោះតែបន្តរង់ចាំទទួលប្លង់ដីដែលក្រុមហ៊ុនរបស់លោកស្រី ស៊ុយ សុផាន សន្យាថានឹងផ្តល់ឲ្យពលរដ្ឋ។ លោកបន្តថា ស្របពេលជីវភាពកំពុងខ្វះមុខខ្វះក្រោយនៅពេលនេះ ដោយឡែកមនុស្សចាស់ និងកុមារកំពុងទទួលរងការរាតត្បាតដោយជំងឺថែមទៀតផង។
លោក ទូច ខន៖ «បាទ! ឥឡូវហ្នឹងកំពុងប្រឈមមុខខ្លាំង ដោយក្មេងក៏ឈឺច្រើន ហើយនឹងដាច់ស្បៀងបន្ត។ សុទ្ធតែបានដាច់ហើយ ដោយសារមានអំណោយសប្បុរសជនជួយមួយប្រាវមក»។
ជុំវិញបញ្ហានេះ បុគ្គលិកកម្មវិធីសង្គមរបស់អង្គការការពារសិទ្ធិមនុស្ស លីកាដូ (Licadho) ដែលតែងផ្គត់ផ្គង់ស្បៀងអាហារ និងសម្ភារៈប្រើប្រាស់ គឺលោក សំរិទ្ធ ចន្ថា លោកគិតថា តម្រូវការរបស់ពលរដ្ឋដែលត្រូវបានបណ្ដេញចេញទាំងនោះ គឺពិតជាប្រឈមបញ្ហាខ្ពស់នៅឡើយ។ លោកបន្តថា ករណីនេះទាមទារនូវការគាំពារបន្ថែមទៀតពីស្ថាប័ន និងសប្បុរសជននានា។
លោក សំរិទ្ធ ចន្ថា៖ «អញ្ចឹង អើបញ្ហាប្រឈមរបស់គាត់ហ្នឹងគិតប្រឈមច្រើន ហើយគាត់មានតម្រូវការឲ្យអង្គការផ្សេងៗហ្នឹងឲ្យជួយបន្តទៅទៀត ច្រើន»។
របាយការណ៍របស់អង្គការនៃក្រុមការងារពិសេស សិទ្ធិលំនៅឋាន ឲ្យដឹងថា នៅមុនការបណ្ដេញចេញពីបុរីកីឡាកាលពីថ្ងៃទី៣ ខែមករា ឆ្នាំ២០១២ ពលរដ្ឋនៅសេសសល់ដែលមានឈ្មោះត្រូវឡើងរស់នៅអាគារទី៩ និងទី១០ ដែលក្រុមហ៊ុនផ្តល់ឲ្យប្រមាណជាង ៣០០គ្រួសារ។ តែក្នុងពេលឈូសឆាយ មានពលរដ្ឋប្រមាណជាង ១០០គ្រួសារព្រមចាកចេញទៅរស់នៅភូមិស្រះពោធិ៍ ឃុំផ្សារដែក ក្នុងស្រុកពញាឮ ខេត្តកណ្ដាល តាមការសន្យារបស់ក្រុមហ៊ុនថា នឹងផ្តល់ដីឲ្យគ្រប់ចំនួនគ្រួសារ។ ចំណែកជាង ១០០គ្រួសារផ្សេងទៀត នៅក្រាញននៀលមិនចាកចេញ និងបន្តការតវ៉ាទាមទារនូវអ្វីដែលពួកគេគិតថា អាគារទី៩ និងទី១០ ជាចំណែកដែលក្រុមហ៊ុននៅជំពាក់នៅឡើយនោះ។
ជុំវិញបញ្ហានេះ តំណាងពលរដ្ឋ គឺលោក ទូច ខន ឲ្យដឹងថា ពលរដ្ឋដែលគេបណ្ដេញឲ្យទៅរស់នៅភ្នំឧត្តុង្គ ចំពោះអ្នកដែលមានសិទ្ធិទទួលបានប្លង់ដី មានតែ ៩៩គ្រួសារ ចំណែក ៣៤គ្រួសារផ្សេងទៀត កំពុងបន្តរស់នៅក្រោមតង់នៅឡើយ។
ករណីនេះត្រូវបានម្ចាស់ក្រុមហ៊ុន ផានអ៊ីម៉ិច គឺអ្នកស្រី ស៊ុយ សុផាន ពន្យល់ថា ពលរដ្ឋដែលបន្តរស់នៅក្រោមតង់ចំនួនជាង ៣៤គ្រួសារនោះ គឺពុំមានសិទ្ធិណាមួយ ដែលអាចទទួលបានប្លង់ដីពីក្រុមហ៊ុនរបស់អ្នកស្រីនោះទេ។ ក្នុងន័យនេះ ក្រុមហ៊ុនចាត់ទុកថា ពលរដ្ឋទាំងនោះ គឺចូលទៅរស់នៅដោយបន្លំ និងពុំមានឯកសារផ្លូវច្បាប់គ្រប់គ្រាន់។
អ្នកស្រី ស៊ុយ សុផាន៖ «ចំពោះបងប្អូនប្រជាពលរដ្ឋដែលគាត់មាន ឈ្មោះអាចចូលបាន ចូលអស់ហើយតើ ៣០នាក់ហ្នឹង សុទ្ធតែអ្នកបំបែកគ្រួសារពីបុរីកីឡា ឬក៏ពីខាងក្រៅចូលមកអញ្ចឹងខ្ញុំឲ្យឃើញថា វាអត់យុត្តិធម៌ចំពោះអ្នកដែលត្រូវបាន»។
ឆ្លើយតបចំពោះបញ្ហានេះ លោក កែប ជុតិមា អភិបាលរាជធានីភ្នំពេញ លោកមានប្រសាសន៍នៅថ្ងៃទី១៥ ខែមិថុនា ថា គ្រប់បញ្ហាដែលកើតមាន សាលារាជធានីភ្នំពេញនឹងបន្តដោះស្រាយតាមដំណាក់កាល មិនបណ្ដែតបណ្តោយទុកឲ្យទុំជោរនោះទេ។ លោកស្នើឲ្យពលរដ្ឋបន្តការអត់ធ្មត់ចំពោះបញ្ហាបន្តិច ព្រោះយន្តការក្នុងការដោះស្រាយ ត្រូវប្រើប្រាស់ពេលវេលា។
លោក កែប ជុតិមា៖ «គោលការណ៍របស់យើង គឺឲ្យគាត់នៅ ៥ឆ្នាំ បានយើងឲ្យកម្មសិទ្ធិគាត់។ ឥឡូវនេះ ខ្ញុំនឹងធ្វើថ្នល់ទៅកន្លែងគាត់ ឲ្យគាត់អត់ធ្មត់តិច បានគ្រប់កន្លែងទាំងអស់កាលណាទៅដល់ភ្លាម មិនអាចយើងទៅធ្វើស្អីៗជូនគាត់ភ្លាមបានទេ»។
បើយ៉ាងនេះក្តី លោក សៀ ភារម្យ នាយកលេខាធិការដ្ឋាននៃក្រុមការងារពិសេស សិទ្ធិលំនៅឋាន លោកហៅចំណាត់ការរបស់សាលារាជធានីភ្នំពេញនៅពេលនេះថា គឺជាផ្នែកមួយដើម្បីទាក់ទាញទឹកចិត្តរបស់ពលរដ្ឋនៅមុនការបោះ ឆ្នោតជាតិឆ្នាំ២០១៣ ខាងមុខតែប៉ុណ្ណោះ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ លោកចាត់ទុកថា នេះពុំមែនជាឆន្ទៈ និងគោលនយោបាយដ៏ពិតប្រាកដ ក្នុងចេតនាស្វែងរកដំណោះស្រាយនោះទេ។
លោក សៀ ភារម្យ៖ «ប៉ុន្មានអាណត្តិមកហើយ ពេលដែលគណបក្សប្រជាជនគាត់ទទួលបានការគាំទ្រដ៏ច្រើនលើសលប់ហើយ អើការសន្យាដូចជាសម្ដេចនាយករដ្ឋមន្ត្រី ទើបតែនឹងចេញនូវការប្រកាស អើឲ្យបញ្ចប់ការផ្តល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចអីទាំងអស់ហ្នឹង ហើយទន្ទឹមការឲ្យបញ្ចប់ហ្នឹងក៏មានស៊ីញេឲ្យដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ច ថ្មីៗហ្នឹងទៀតមុននឹងការបោះឆ្នោត»។
អង្គការសង្គមស៊ីវិលដែលពិនិត្យ និងឃ្លាំមើលជម្លោះដីធ្លីនៅកម្ពុជា រកឃើញថា បញ្ហាចំបងកើតចេញពីកត្តាធំៗចំនួន២ ក្នុងនោះការផ្តល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចដោយពុំបានសិក្សាពីផលប៉ះ ពាល់ជាមុនជាមួយដៃគូរពាក់ព័ន្ធ និងទី២ ជាឆន្ទៈនយោបាយពុំបានធានានូវការរីកលូតលាស់ផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចរបស់ ពលរដ្ឋនៅតាមជនបទ។
ទាក់ទិនបញ្ហានេះលោក កែម ឡី អ្នកស្រាវជ្រាវឯករាជ្យជាន់ខ្ពស់នៃក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវ អេ.អ.ធី (ART) មានប្រសាសន៍កាលពីថ្ងៃទី២៥ ខែឧសភា ថា ហេតុផលដែលនាំឲ្យមានជម្លោះ និងល្បឿននៃការអភិវឌ្ឍយឺតនោះ ក៏ព្រោះតែគោលនយោបាយ និងច្បាប់បទដ្ឋាននានា ដែលតាក់តែងឡើងដោយរដ្ឋាភិបាលមិនបានគាំពារសម្រាប់អ្នកក្រីក្រ។
លោក កែម ឡី៖ «ប៉ូលិសទាំងមន្ត្រីរាជការនានា គាត់ចាប់ផ្ដើមរកស៊ី គាត់ចាប់ផ្ដើមបើកក្រុមហ៊ុនឲ្យកូនប្រពន្ធរបស់គាត់ ភាគច្រើនចាប់ផ្ដើមបើកក្រុមហ៊ុន។ នៅពេលហ្នឹងហើយ គោលនយោបាយទាំងឡាយ ច្បាប់ទាំងឡាយណាដែលយើងឃើញ ច្រើនតែមាននិន្នាការទៅរក គេហៅថាគាំទ្រប្រូរិច ផូលីស៊ី (Pro Rich Policy) គោលនយោបាយគាំពារអ្នកមាន។ យើងឃើញនយោបាយ ២ គឺដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ច និងដីសម្បទានសង្គមកិច្ច អនុម័តនៅឆ្នាំ២០០៥ ដែលជាអនុក្រឹត្យ។ គោលនយោបាយ ប្រូរិច ផូលីស៊ី (Pro Rich Policy) គាំទ្រអ្នកមានហ្នឹងដើរលឿនណាស់ ដែលរហូតមកដល់ពេលនេះជាង ២លានហិកតារ ដែលបានផ្តល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ច។ ប៉ុន្តែ បើដីសម្បទានសង្គមកិច្ចសម្រាប់ជួយអ្នកក្រីក្រ អ្នកវេទនា ជនពិការសោធននិវត្តន៍វិញ យើងឃើញថា មានតិចតួចបំផុតស្ទើរតែតួលេខហ្នឹង ពិបាកនឹងរាប់ ហើយដែលរដ្ឋាភិបាលកំពុងតែដើររយៈពេល ១០ឆ្នាំហើយ ឥឡូវនេះដើរតទៅមុខទៀត»។
វិលមករកពលរដ្ឋដែលបន្តរង់ចាំដំណោះស្រាយគោលនយោបាយរបស់ ក្រុមហ៊ុននូវប្លង់ដីវិញ ពួកគេប្រាថ្នាចង់ឃើញចំណាត់ការរបស់ក្រុមហ៊ុន ផានអ៊ីម៉ិច របស់លោកស្រី ស៊ុយ សុផាន ពន្លឿនការដោះស្រាយដីឡូត៍ ដល់ពួកគេឲ្យឆាប់តាមការសន្យារបស់ក្រុមហ៊ុននៅមុនការបណ្ដេញចេញ កាលពីដើមឆ្នាំ២០១២។ ស្ថិតក្រោមហេតុផលនេះ ក្រុមពលរដ្ឋអំពាវនាវអង្គការជាតិ អន្តរជាតិ និងបណ្ដាសប្បុរសជនបន្តជួយគាំពារជាស្បៀងអាហារ និងសម្ភារៈប្រើប្រាស់ ខណៈពួកគេកំពុងជួបបញ្ហាលំបាកដោយនៅរង់ចាំគោលនយោបាយនៅឡើយនោះ៖ «ចង់ អើអំពាវនាវទៅដល់អង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល មេត្តាជួយចុះដោះស្រាយ ឬក៏ជួយផ្តល់ជាអំណោយ …»៕
ការប្រឈមរបស់ពលរដ្ឋក្រោយបណ្ដេញចេញពីបុរីកីឡានៅភ្នំឧត្តុង្គ
No comments:
Post a Comment